Wnioskodawca (inicjator): Przewodniczący Składu Orzekającego w sprawie TK K 17/01/20 (Korona vs. Emil Potocki) asesor Wojciech Hergemon, Arcyksiążę Teutończyków.
Na podstawie art. 22. § 3 pkt 8 k.p.s. w zw. z art. 53 k.p.s. wnoszę o rozpoznanie przez Trybunał Koronny sprawy ustrojowej w przedmiocie dokonania wykładni przepisów art. 32b ust. 3 Konstytucji Księstwa Sarmacji oraz art. 32c Konstytucji Księstwa Sarmacji poprzez udzielenie odpowiedzi na pytanie:
"Czy kontrola, o której mowa w art. 32b ust. 3 Konstytucji Księstwa Sarmacji obejmuje także orzeczenia Trybunału Koronnego?"
Jednocześnie z uwagi na doniosły charakter sprawy i jej znaczenie dla całego systemu prawnego Księstwa Sarmacji wnoszę o jej rozpoznanie w pełnym składzie Trybunału Koronnego.
Uzasadnienie
Ostatnie dni wskazały, że istotnie istnieje poważna wątpliwość co do tego, czy kontrola orzeczeń Trybunału Koronnego przez Trybunał Koronny w trybie sprawy kontrolnej jest dopuszczalna. Za takim poglądem twardo opowiedział się asesor JKW Defloriusz Dyman Wander, który wniósł o dokonanie kontroli Postanowienia Trybunału Koronnego z dnia 22 stycznia 2017 r., w sprawie o numerze TK K 16/10/17.
Jego Książęca Mość Tomasz Ivo Hugo rozpoznając wymieniony wniosek nie odniósł się do jego meritum, wskazując, że takiej kontroli nie wyklucza, ale uważa ją w tej konkretnej sprawie za zbędną. Na powyższą możliwość zaczeli powoływać się zainteresowani wynikami postępowań, między innymi Robert Janusz v-hr. von Thorn oraz Wojciech kaw. Hergemon (oboje występujący jako osoby prywatne).
Powyższe przesądza zatem o tym, że istotnie istnieją wątpliwości co do wykładni powoływanych przepisów, a to możliwości dokonania kontroli orzeczeń Trybunały Koronnego (a w rezutlacie także co do możliwości dokonania kontroli orzeczeń kontrolnych, kontroli orzeczeń kontrolnych dla orzeczeń kontrolnych itd.).
Powyższe ma fundamentalne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy TK K 17/01/20 (Korona vs. Emil Potocki), a wątpliwość co do wykładni powoływanych w petitum wniosku przepisów Konstytucji Księstwa Sarmacji została podczas dyskusji wyrażona przez większość składu.
Wskazać bowiem należy, że Trybunał rozstrzygając sprawę o wymierzenie kary powinien wziąć pod uwagę wcześniejszą karalność uczestnika zainteresowanego, wobec którego kara ma być wymierzona. Okoliczność ta wynika z konieczności oceny tego jaka kara służyć będzie resocjalizacji uczestnika zainteresowanego, a także czy zachodzi przypadek z art. 36 k.s.
Równocześnie nie ulega wątpliwości, że uwzględnione mogą zostać jedynie ostateczne wyroki skazujące. Uczestnikowi wymierzono w ciągu minionych miesięcy karę dwoma orzeczeniami, o numerze TK K 16/10/04 oraz o numerze TK K 16/11/08. Trybunał z urzędu posiada więdzę, iż orzeczenia te nie były dotychczas przedmiotem kontroli w trybie art. 32b Konstytucji Księstwa Sarmacji.
Przyjęcie wykładni, że taka kontrola jest możliwa prowadzić musi do wniosku, iż orzeczenia te nie są jeszcze ostateczne. W takiej sytuacji Przewodniczący Składu Orzekające w sprawie o wymierzenie kary winien względnie albo nie brać ich pod uwagę albo też przed zamknięciem rozprawy złożyć wniosek o dokonanie ich kontroli w trybie art. 32b Konstytucji.
Z uwagi na powyższe wniosek stał się konieczny, a jego rozpoznanie niezbędne jest dla właściwego procedowania Trybunału.
Na podstawie art. 22. § 3 pkt 8 k.p.s. w zw. z art. 53 k.p.s. wnoszę o rozpoznanie przez Trybunał Koronny sprawy ustrojowej w przedmiocie dokonania wykładni przepisów art. 32b ust. 3 Konstytucji Księstwa Sarmacji oraz art. 32c Konstytucji Księstwa Sarmacji poprzez udzielenie odpowiedzi na pytanie:
"Czy kontrola, o której mowa w art. 32b ust. 3 Konstytucji Księstwa Sarmacji obejmuje także orzeczenia Trybunału Koronnego?"
Jednocześnie z uwagi na doniosły charakter sprawy i jej znaczenie dla całego systemu prawnego Księstwa Sarmacji wnoszę o jej rozpoznanie w pełnym składzie Trybunału Koronnego.
Uzasadnienie
Ostatnie dni wskazały, że istotnie istnieje poważna wątpliwość co do tego, czy kontrola orzeczeń Trybunału Koronnego przez Trybunał Koronny w trybie sprawy kontrolnej jest dopuszczalna. Za takim poglądem twardo opowiedział się asesor JKW Defloriusz Dyman Wander, który wniósł o dokonanie kontroli Postanowienia Trybunału Koronnego z dnia 22 stycznia 2017 r., w sprawie o numerze TK K 16/10/17.
Jego Książęca Mość Tomasz Ivo Hugo rozpoznając wymieniony wniosek nie odniósł się do jego meritum, wskazując, że takiej kontroli nie wyklucza, ale uważa ją w tej konkretnej sprawie za zbędną. Na powyższą możliwość zaczeli powoływać się zainteresowani wynikami postępowań, między innymi Robert Janusz v-hr. von Thorn oraz Wojciech kaw. Hergemon (oboje występujący jako osoby prywatne).
Powyższe przesądza zatem o tym, że istotnie istnieją wątpliwości co do wykładni powoływanych przepisów, a to możliwości dokonania kontroli orzeczeń Trybunały Koronnego (a w rezutlacie także co do możliwości dokonania kontroli orzeczeń kontrolnych, kontroli orzeczeń kontrolnych dla orzeczeń kontrolnych itd.).
Powyższe ma fundamentalne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy TK K 17/01/20 (Korona vs. Emil Potocki), a wątpliwość co do wykładni powoływanych w petitum wniosku przepisów Konstytucji Księstwa Sarmacji została podczas dyskusji wyrażona przez większość składu.
Wskazać bowiem należy, że Trybunał rozstrzygając sprawę o wymierzenie kary powinien wziąć pod uwagę wcześniejszą karalność uczestnika zainteresowanego, wobec którego kara ma być wymierzona. Okoliczność ta wynika z konieczności oceny tego jaka kara służyć będzie resocjalizacji uczestnika zainteresowanego, a także czy zachodzi przypadek z art. 36 k.s.
Równocześnie nie ulega wątpliwości, że uwzględnione mogą zostać jedynie ostateczne wyroki skazujące. Uczestnikowi wymierzono w ciągu minionych miesięcy karę dwoma orzeczeniami, o numerze TK K 16/10/04 oraz o numerze TK K 16/11/08. Trybunał z urzędu posiada więdzę, iż orzeczenia te nie były dotychczas przedmiotem kontroli w trybie art. 32b Konstytucji Księstwa Sarmacji.
Przyjęcie wykładni, że taka kontrola jest możliwa prowadzić musi do wniosku, iż orzeczenia te nie są jeszcze ostateczne. W takiej sytuacji Przewodniczący Składu Orzekające w sprawie o wymierzenie kary winien względnie albo nie brać ich pod uwagę albo też przed zamknięciem rozprawy złożyć wniosek o dokonanie ich kontroli w trybie art. 32b Konstytucji.
Z uwagi na powyższe wniosek stał się konieczny, a jego rozpoznanie niezbędne jest dla właściwego procedowania Trybunału.
