Trybunał Koronny w składzie
ATK Andrzej Fryderyk – Przewodniczący
ATK Gustaw Fryderyk von Hippogriff
MTK Natan Korczyński
rozpoznawszy na wniosek grupy obywateli, reprezentowanych przez Defloriusza Dymana Wandera (A0441), o sprawdzenie zgodności § 3. dekretu w sprawie udzielenia pomocy humanitarnej tropicańskim lojalistom (DP poz. 10574, dalej dekret) z:
- art. 1. ust. 1. i 2. Konstytucji Księstwa Sarmacji z dnia 24 stycznia 2011 r. (DP poz. 8360 z późn. zm., dalej Konstytucji);
- art. 2. ust. 2 Konstytucji;
- art. 36. Konstytucji;
- art, 38. Konstytucji;
- art, 39. Konstytucji;
- art, 40. ust. 1. pkt. 6. Konstytucji.
- § 3. Dekretu jest niezgodny art. 1. ust. 1. Konstytucji;
- § 3. Dekretu nie jest niezgodny art. 1. ust. 2. Konstytucji;
- § 3. Dekretu nie jest niezgodny art. 2. ust. 2. Konstytucji;
- § 3. Dekretu nie jest niezgodny art. 36. Konstytucji;
- § 3. Dekretu nie jest niezgodny art. 38. Konstytucji;
- § 3. Dekretu nie jest niezgodny art. 39. Konstytucji;
- § 3. Dekretu nie jest niezgodny art. 40. ust. 1. pkt. 6. Konstytucji.
- Uchyla się § 3. dekretu
Wnioskodawca – grupa obywateli, reprezentowanych przez Defloriusza Dymana Wandera – zaznaczył, iż § 3. dekretu narusza normy Konstytucyjne, w związku z ograniczeniem wolności obywatelskich. Podkreślił w szczególności wolność do swobodnego przemieszczania się, zaznaczając, iż organy władzy publicznej, tu Namiestnik Starosarmacji, nie mają prawa do ograniczania tychże.
Podczas rozpatrywania sprawy, Trybunał powołał świadka Namiestnika Starosarmacji Remigiusza Lwowskiego von Hochenhaüser (AF820). Wedle jego zeznań, na mocy spornego przepisu nie podjęto żadnych działań.
Trybunał zważył co następuje.
Trybunał Koronny, dokonując analizy § 3. dekretu stwierdził, że ma on charakter obwieszczenia, bądź aktu woli. W normatywnym akcie prawnym powinien mieć on charakter preambuły bądź załącznika. Zdaniem Trybunału, treść artykułu nie upoważnia żadnego organu do wydania decyzji ograniczającej wolność jakiegokolwiek mieszkańca. Wobec tego Trybunał nie dopatrzył się niezgodności z art. 1 ust. 2., art. 2. ust. 2., art. 39. oraz art. 40. ust. 1. pkt. 6. Konstytucji.
Nadto Trybunał ustalił, iż mimo nietypowego sformułowania prawnego, przepis § 3. dekretu, jak i cały dekret w żaden sposób nie ogranicza praw publicznych w prowincji, ani nie różnicuje praw i wolności mieszkańców Księstwa Sarmacji, nie posiadających obywatelstwa, wobec czego nie ma żadnych podstaw, aby stwierdzić niezgodność z art. 36. oraz 38. Konstytucji.
Sformułowanie § 3. dekretu, a w szczególności słowa „osoby zaangażowane w działalność rewolucyjną na terenie Tropicany oraz osoby ją współfinansujące (…) jako takie nie są mile widziane na terenie Starosarmacji”, pozostawia poważne wątpliwości związane z popieraniem i poszanowaniem wolności. Jak podkreślił wnioskodawca, wymienienie określonej grupy społecznej, jako niemile widzianej na części terytorium Księstwa, godzi w konstytucyjną wolność do przemieszczania się w obrębie państwa. Choć przepis sam w sobie nie stanowi podstawy do podjęcia do jakichkolwiek działań, stanowi istotny element dekretu Namiestnika Starosarmacji. W związku z tym uznaje się § 3. dekretu za niezgodny z art. 1. ust. 1. Konstytucji, co zadecydowało o uchyleniu przepisu.
Mając na uwadze powyższe, Trybunał orzekł jak w sentencji.
