23/2016

[Paczenko]

Umówmy się tak, pani major, że jak tylko poczuję chęć żłopania, to poproszę o kawę

[Irmi]

Tak jest Panie Chorąży.

[Paczenko]

To poproszę, bo poprzednia już wypita...
A w międzyczasie pójdę sobie i sprawdzę stan czujek p-poż.

[Irmi]

Irmina zaczęła przygotowywać kolejną porcję kawy i położyła Panu Chorążemu na stół

[Paczenko]

Pijąc pyszną kawę zapisuję w dzienniku przebiegu służby:
- stan ochrony p-poż nie budzi zastrzeżeń...
A w pamięci zapisuję:
- tym trzem durniom, co zasłonili czujki na pododdziałach celem jarania szlugów, odpłacić z nawiązką na poligonie i obsobaczyć jak bure suki za każdym spotkaniem.

[Irmi]

Czyli stan urządzeń p-pożarowych jest dobry.
No tak Panie chorąży jaranie szlugów u nas jest na porządku dziennym.

[Paczenko]

Dostaną za swoje.
W wojsku musi być porządek.
Ja rozumiem, że jarają. Rozumiem, że czujki zaklejają.
Ale jak przychodzę na kontrolę, to żadna czujka zaklejona być nie może a w powietrzu nie chcę wyczuwać kopcia!

[Irmi]

Ale Panie Chorąży,

Oni to robią każdego dnia. Zresztą niech sam chorąży to sprawdzi.

[Paczenko]

Ja wiem, że to robią.
Sam to robię!
Ale w wojsku, do cholery, obowiązuje jakiś lęk przed kontrolą!

[Irmi]

Panie Chorąży,

Trzeba pokazać wyższość. Albo najlepiej tupnąć nogą albo zrobić im pobudkę o 4.00 nad ranem i przegonić po koszarach.
To co Panie Chorąży idziemy na dymka?